"Influencers" - know your place

Here we go again. The old blogger verses blagger conversation has raised its head again. I hear of influencers asking for free food and drinks far too regularly and for the sake of my sanity, I just switch off. It’s white noise. However, one recent exchange between a restaurant and an influencer did prompt a response from me. I found this exchange particularly irksome. I won’t bore you with the details and I’ll protect the self-proclaimed foodies’ identity.

Influencer: Hello restaurant. Give me free food. I have loads of followers. 
Restaurant: Anything ranging from ‘no thanks’ to ‘fuck off’
Influencer: ‘rude’ / ‘I’m offended’ / ‘I’ve got loads of followers and I get loads of likes’ / ‘you’re making a mistake’ (delete as appropriate)

These requests come thick and fast - a restaurateur likened the batting away of these request to a game of whack-a-mole. There is something chronically wrong with this type of behaviour.

The recent exchange I referred to came from an influencer boasting nearly 10k followers on Instragram. I ran their account through fakecheck.co (*see update below) and it spat out a ‘social engagement grade of F’. I’m not an expert but the letter ‘F’ was in red. That’s not good. It also goes onto to say that 58.36% of their followers are ‘dormant or fake followers’. Ouch. 

Another day another parasite. Nothing new here. But they’re leaching off restaurants already running on empty.

When I blogged, it was simple. I paid for my meal and I blogged about it. I particularly want certain restaurants to survive this awful period so the best thing I, or indeed anyone, can do is to put money in their tills. If my blog made someone else go to that restaurant then that's a bonus. The cherry on the cake. Unlike the influencers, I don’t kid myself that I’m propping up p&ls and filling restaurants. Harvard Business Review’s journal on “What’s the Value of a Like?” makes this very clear: "Merely liking a brand neither increases purchasing nor spurs friends to purchase more.”

I’m a tolerant person and I’ve listened to influencers extol the virtue of their work. They take pictures, edit them, add captions - it’s all pretty menial but it does take time. Their argument then goes something like: influencer posts photos to thousands of followers > followers like posts > followers then visit restaurant > money spent at restaurant. Seems to make sense, doesn’t it? It’s just advertising, isn’t it? It’s not though.

Doing some research, the web is full of blog posts championing the unsubstantiated claims that ‘collabs’ between businesses and influencers work. There is little to no weight behind their arguments as they hopscotch from a sketchy premise to a dodgy inference onto a series of non sequiturs before reaching their conclusion.

 
“Marketing Through Instagram Influencers” published by Ghent University is another journal with authority. For 'influencers' banging on about their number of followers as a means of working with that unique, independent restaurant, the journal finds that “...cooperating with influencers with high numbers of followers might not be the best marketing choice for promoting divergent products, as this lowers the brand’s perceived uniqueness and consequently brand attitudes.”

So, dear influencer, buy fake followers if you like but don’t then cite those inflated numbers as a means of asking for things for free. Stop chasing those vanity stats because they mean nothing. Leave our restaurants alone. If your Instagram posts are that good, the restaurants will come to you. 

* update - it has been bought to my attention that fakechecker.co is not the most reliable when checking fake follwers etc. 

In defence of tasting menus

Tasting menus have had a tough time over the last decade or so. High profile chefs have turned their backs on them, food writers are having a pop at them (even el buli took a kicking) and it’s now fashionable to dislike them.

The Independent referred to them as the culinary equivalent of a “vomit-inducing loop-de-loop for four hours” ... “overly formal” and said they “rob customers of choice”. Eater viewed the chefs behind these menus as “tyrants” and a journalist for Hardens said, “most of my tasting menu experiences have been terrible.” 

Even (former) ‘tyrannical’ chefs have referred to them as an “off-putting straight-jacket” (Richard Turner) and Daniel Clifford said he’s “pissed off” with eating tasting menus. 

For me, these criticisms are wrong. Wales has so many places offering delicious tasting menus and I hope this article will persuade you to give them go. 

The issue isn’t with tasting menus but with poor tasting menus. I’ve had my fair share of them over the years. Lying on my side in bed at 2 a.m. having eaten 9 courses over 4 hours feeling like a python having swallowed a whole cow (google it).

The issue here is the over-sized portions of rich ingredients, not tasting menus. They are invariably an incoherent gastronomic gang bang of different meals. Foie gras at every turn, deep rich sauces and a bonus dessert from the kitchen. Criticisms also include the lack of choice. There is a choice though - go to a different restaurant. I don’t hear people complaining going to the theatre to watch Hamlet but not wanting to watch all 5 acts: “can we just have a Julius Caesar salad?” (Yes, I went there).

It’s not just that tasting menus are not bad things, they are a positive culinary delight - when done properly. It’s a truly magical experience when you don’t look at a menu and your dining destiny is placed in the hands of a talented chef. You sit back and enjoy what’s to come. 

Daniel Clifford’s view is that the customer doesn’t want to be “preached to”. Oh, but we do because the talent is with the chef, not with us the customer. I would never dream of ordering a pebble which is a vegetable lasagne in a shell made of white chocolate, coloured using squid ink. But Restaurant James Sommerin did more than dream of this. They made it. It was delicious. The genius of Gareth Ward paired beef with fudge. Blumenthal put snails in porridge. They innovate, they push the boundaries, they wow us. Nobody asked Henry Ford to build them a car, nobody asked Steve Jobs for the iPhone but unshackled from any findings from a ‘focus group’ they create the new wave.  

Image courtesy of @DiariesOctopus

Tasting menus are also a more sustainable way of running a restaurant. We’re supposedly in a climate crisis. The food and farming industries have parts to play in this crisis. Second guessing what customers want, creating multiple menus resulting in a fridge and larder full of ingredients which may or may not be eaten. This isn’t a problem with tasting menus - Sosban and the Old Butchers’ decision to go down this route means there is precisely, zero waste.

So, next time you consider dining out at a restaurant with a (good) tasting menu, just go with it. PLC sums up this release perfectly when writing about Ynyshir. Resistance is useless: just submit. Allow yourself to be seduced by the spell of this kitchen.

Here are a few recommendations of places nearby which definitely deserve a go:

Ynyshir

Restaurant James Sommerin (à la carte menu also available)

The Whitebrook (à la carte menu also available)

Heaney's (à la carte menu also available)
Sosban and The Old Butchers

Hare & Hounds (à la carte menu also available)

Ember

Dirt

Beach House (à la carte menu also available)

2* i fwyty James Sommerin?

Does dim un bwyty yng Nghaerdydd gyda seren Michelin. Yr unig brifddinas yn y Deyrnas Unedig heb seren. Mae’r gymhariaeth gyda phrif ddinasoedd eraill y DU yn un diflas:

Llundain 71; Caeredin 4; Belfast 2; a Chaerdydd...0.

Er bod rhai yn edrych ar ganllaw Michelin fel un sydd yn llai perthnasol, mae’n parhau i fod yn ganllaw dylanwladol tu hwnt. Mae’n newyddion da felly bod yr athrylith James Sommerin wedi agor ei fwyty Restaurant James Sommerin llai na 10 milltir tu allan i’r brifddinas.

Llwyddodd y bwyty i ennill seren nôl yn 2016 ac mae wedi ail adrodd y gamp bob blwyddyn ers hynny. Dim ond 6 bwyty sydd gyda seren Michelin trwy Gymru gyfan. Dwi wedi profi bwyd James Sommerin sawl tro erbyn hyn ond mi oedd fy ymweliad diweddar yn un arbennig iawn. Y tro hwn ces i brofi bwydlen arbennig 14 cwrs ar y ‘chef’s table.’

Yn wahanol i fwytai eraill, mae’r ‘chef’s table’ yn rhywbeth mae’r bwyty wedi'i gynllunio fel rhan o’r gegin a nid, fel bwytai eraill, bwrdd isel wedi’i osod mewn cornel y gegin. Dyma oedd fy ngolygfa i o'r wledd.

Dros 4 platiad bach i ‘ddiddanu’r daflod’ ces i gyflwyniad i’r cogyddion a gwahanol adrannau y gegin. Y lasagne, unwaith eto, yn sefyll allan fel yr amouse bouche gorau (llun isod).

Un peth oedd wedi fy nharo i oedd pa mor dawel oedd y gegin. Mi oedd y bwyty’n llawn ac ar unrhyw un adeg roedd y gegin yn paratoi hyd at 30 pryd gwahanol. Yn groes i fy nisgwyliadau, doedd dim gweiddi, rhegfeydd na thensiwn rhwng y cogyddion. Ag eithrio cadarnhau amseru coginio prydau ar gyfer gwahanol byrddau, roedd pawb wedi ffocysu ar baratoi perffeithrwydd ar blat ac hynny dro ar ôl tro.

Roedd y ddeinameg rhwng James a’i ferch, Georgia, yn un arbennig hefyd. Gyda’r diwydiant yn brin o gogyddion o safon, mae James a’i wraig Louise, yn llythrennol, wedi datblygu staff eu hunain. Ond 20 mlwydd oed yw Georgia ac mae wedi ennill dyrchafiad i fod yn sous chef i’w thad, James. Ai James a Georgia yw ein fersiwn ni o Juan ac Elena Arzak? Amser a ddengys.

Mae'r fwydlen yn amrywio bob un tro ac mae'n gyfle i'r cogyddion i ddangos eu doniau a pheidio bod yn gaeth i'r fwydlen a la carte. Efallai bod bwyta 14 cwrs yn swnio'n ormod i rhai ond mi roedd y maint o fwyd a thempo y cyrsiau yn gweddu'n berffaith i brynhawn o loddesta. Cyfle i eistedd nôl a phrofi bwyd heb ei ail wrth iddo ymddangos fel belt cludo o berffeithrwydd cogino. Am £150 y pen, mae'r fath brofiad yn cwympo i gategori 'amheuthun achlysurol' ond mae'n amheuthun sydd yn werth ei brofi.

Mae'r coginio yn sicr yn cyfrannu at godi statws a newid canfyddiad pobl at safon bwytai Cymru. Ydy'r coginio'n ddigon i ennill ail seren Michelin? Bydd rhaid i ni aros tan fis Hydref ond ar sail fy mhrofiadau i ym mwytai eraill gyda 2 seren - mae'n hen bryd.

Restaurant James Sommerin
https://www.jamessommerinrestaurant.co.uk/
The Esplanade
Penarth
CF64 3AU
02920706559

Bwyta yn y Brifddinas, Mawrth 2019

Mae hi wedi bod yn ddechreuad prysur iawn i 2019: Bwytai yn cau, ymgyrchoedd codi arian torfol ar gyfer bwytai a chaffis newydd, bwytai yn partneru i greu ‘pop ups’ a llawer, llawer mwy. Dyma flog felly sy’n ceisio crisialu’r holl ddigwyddiadau misoedd cyntaf 2019.

Ember: dyma fenter newydd John Cook. John wrth gwrs yn gynt o fwyty Arbennig  - y bwyty gyda’r sgôr uchaf yng Nghaerdydd yn ôl canllaw Good Food - Dirt a Hoof. Y ddêl gyda Ember yw bwydlen pedwar cwrs ar nos Wener a nos Sadwrn yn Llaeth a Siwgr yn Yr Hen Lyfrgell. Bachwch docyn yma: a dilynwch @EMBERjohnCook.

Dusty Knuckle: mae Phill wedi cyhoeddi prosiect cyffrous iawn. Y cynllun yw i drawsnewid Tŷ’r Warden ym mharc Bute i fod yn un o fwytai mwyaf cynaliadwy'r brifddinas. Mae nhw’n edrych am ein cymorth ni er mwyn gwireddu’r cynllun. Yn benodol mae nhw’n gofyn am £40,000 trwy ymgyrch kickstarter. Dwi eisoes wedi cyfrannu, fel dros 200 unigolyn arall. Braf bydd gweld hwn yn cyrraedd y targed - mae gannoch chi tan ganol mis nesa’ i gyfrannu a @dusty_knuckle.

Lufkin: Mae caffi Lufkin am agor 2 gaffi newydd ac wedi lansio ymgyrch arian torfol er mwyn codi £18,000. Y bwriad yw agor caffi yn Nhreganna a Grangetown. Dim ond wythnos sydd i fynd gyda’r ymgyrch hon a gallwn gyfrannu yma a @lufkincoffee.

Bloc Coffee: Mae Grady Atkins yn enw cyfarwydd iawn i drigolion y brifddinas. Cogydd hen ei ail a chogydd sydd oedd yn haeddu seren Michelin, yn ôl Tomos Pari. Y newyddion da i ni yw bod Grady wedi partneru gyda Bloc Coffee ac mae’n coginio yno bob nos Wener. Ebostiwch info@bloccoffee.co.uk er mwyn cadw bwrdd. Mae’r adolygiadau wedi bod yn ffafriol iawn hyd yma – dyma beth oedd gan Gourmet Gorro i ddweud am y lle.

Gŵyl Fwyd Y Fenni: Sôn am Gourmet Gorro - mi fydd e a Hungry City Hippy yn cynnal sesiwn yng Ngŵyl Fwyd Y Fenni mis nesaf. Fel rhan o’r sesiwn mi fydd y ddau yn trafod moeseg a thryloywder wrth flogio. Testun dwi’n credu’n gryf ynddo a thestun dwi wedi trafod yn fy mlog: the blogger and the blagger - parhau mae’r cachi tarw yn y maes yma yn anffodus ac mae’r sesiwn yn sicr o fod yn un ddifyr. Gallwch archebu lle yma.

Tafwyl: Mae Tafwyl wedi cyhoeddi'r darparwyr bwyd ar gyfer 2019 braf gweld nifer o gwmnïau lleol ar y rhestr.

Uchafbwyntiau Bwyta Yn Y Brifddinas 2018

Mi oedd hi’n ddechreuad anodd iawn i’r flwyddyn gyda sawl bwyty yn cau. Cau am y tro olaf gwnaeth 29 Park Place, The Hashery, The Meating Place, Barley & Rye, Harvester, Arbennig, Fish at 85, Strada, Juboraj, Miss Jones, Dill Jeera, Chez Francis, Porro, La Mangiatoia, Bayside Brasserie a mwy. Bu ‘restaurant no shows’ yn bygwth parhad i nifer arall o fwytai hefyd.

Er gwaethaf hyn, mae yna achos dathlu a dwi wedi rhestri rhai o fy uchafbwyntiau o loddesta yng Nghaerdydd.

Milkwood

Bwyty gorau Caerdydd 2018 yw Milkwood yn fy marn i. Wedi bod yn ffodus iawn cael bwyta yno sawl tro yn 2018 a dyma un o hoff brydau bwyd fy ngwraig.

Da Mara

Ar ôl sawl methiant ar safle '2 Penylan Road' mae’n braf gweld bwyty yn llwyddo a braf gweld Da Mara yn llawn dop ac yn ffynnu. Tro ar ôl tro mae Da Mara yn coginio pizza perffaith. Braf gweld bod Ffwrnes wedi agor lle ym marchnad Caerdydd hefyd.

Penylan Pantry

Y saladau gorau yn y brifddinas ac mae’n amlwg bod sawl person arall yn cytuno ‘da fi. Mae Penylan Pantry bellach gyda stondin Cheese Pantry yn y farchnad a’r Secret Garden. Mae’r wy – gyda diolch i Holly Yolks – yn wych o beth.

James Sommerin

Mae gallu James Sommerin i greu prydau o’r ansawdd gorau yn rheolaidd wedi’i gydnabod unwaith eto gan arolygwyr Michelin. Mae’r ‘pebble’ yma sy’n lasagne yn enghraifft o’i greadigrwydd.

Gŵyl Fwyd Bite

Gŵyl am ddim gyda chogyddion gorau’r brifddinas yn arlwyo bwyd am £3 y plât. Does dim byd arall o’r fath yng Nghymru a dwi’n gobeithio’n fawr iawn bydd Bite yn dychwelyd yn 2019.

The Heathcock

Mae Hare & Hounds yn un o dri bwyty yng Nghymru gyda bib gourmand. Roeddwn i wrth fy modd felly pan glywais i ei bod nhw am agor ail fwyty yn The Heathcock. Braf gweld y tarfan yn ail agor a dydy e ddim yn syndod ei fod yn llwyddiant ar ôl ond tri mis.

Heaney’s

Bwyty arall sydd wedi agor yn ddiweddar. Bwyty arall sydd yn hynod o lwyddiannus a phrysur. Y cogydd wedi ennill tipyn o ganmoliaeth ar raglen Great British Menu ac wedi llwyddo codi dros £50k cyn iddo agor y drysau. Cyfle gorau’r brifddinas i ennill seren Michelin yn 2019?

Blwyddyn Newydd Dda, a joiwch 2019

Fy mherthynas i gyda bwyd

O fwyta bwcedaid o gyw iâr o KFC i ddilyn diet fegan mae gennym ni gyd berthynas unigryw â bwyd. Rhywle rhwng y ddau begwn yma mae modd crisialu’ch perthynas chi gyda bwyd, perthynas sydd we wedi’i lywio ar sail addysg am fwyd, cwmpawd moesol, magwraeth, barn ar yr amgylchedd a ffactorau tebyg. Ble ydych chi ar hyd y continwwm hwn?

Er fy mod i’n hoff iawn o fwyd ac yn bwyta allan yn rheolaidd rydw i’n teimlo’n llai sicr am fy mherthynas i gyda bwyd. Rydw i’n gwynebu penbleth mawr. Er mwyn deall y penbleth yma, beth am i ni ddechrau ar un pegwn o’r continiwm: KFC.

Mae’r cadwyni fel KFC, Burger King a McDonalds yn dominyddu’r farchnad. Maen nhw’n dominyddu oherwydd bod y bwyd yn rhad, yn gyfleus ac yn flasus. Mae’n gwbl ‘normal’ i fwyta’r bwyd yma. I fod yn berffaith onest, dwi’n bwyta tua un Big Mac o McDonalds bod deufis. Mae’r cyfartaledd yma’n lleihau serch hynny am ddau brif reswm.

• Moesol

Mae hyn yn bersonol i bawb ond os taw dyma sut mae’r cig yn cyrraedd y plat…sori, bwced, dydw i ddim am lenwi pocedi y cyfalafwyr menter.

Dyma yw’r gwirionedd tu nôl i’r cig rydym ei fwyta. Yn bersonol, dydw i ddim yn cytuno gyda’r camdrin o’r fath. Dydw i ddim am gyfrannu at hyn trwy brynu cig rhad felly. Barn personol yw ho n a ma lladd-dai ‘da’ yn y diwydiant ond dwi’n tybio bydd mwyafrif ohonom yn ail feddwl ein perthynas gyda chig ar ôl deall y realiti:

• Amgylcheddol

Mae ffermio dwys er mwyn ateb galw cig garwyr yn niweidio’r planed. Mae’r Cenhedloedd Unedig wedi adrodd bod effaith ffermio anifeiliaid yn waeth na’r diwydiant trafnidiaeth yn ei gyfanrwydd ac mae’n gyfrifol am golli erw o’n coedwigoedd bob eiliad. Yn bersonol, dydw i ddim am gyfrannu at yr ystadegau yma. Dydw i ddim felly am fwyta cig sydd yn deillio o ffermio dwys.

Mae’r ffactorau yma wedi arwain i mi fwyta llai o gig ac os oes angen rhoi label ar fy mherthynas dwi’n ‘flexiterian’. Yn agosach at begwn fegan na phegwn KFC. Trwy fod yn flexitarion dwi’n cydymffurfio gyda ‘norm’ diwylliannol, dosbarth canol a dwi wedi teimlo’n gyfforddus yn y gofod yma. Mae’r teimlad cyfforddus yma yn erydu’n raddol serch hynny wrth i mi ddeall mwy am y pwnc.

Erbyn heddiw, rydw wedi cyrraedd pwynt ble dwi’n cwestiynu fy safbwynt presennol ac mae erthygl gan David Mitchell yn crisialu’r penbleth sy’n fy ngwynebu’n berffaith:

Ethics, practically speaking, are relative. Our ethical compasses are calibrated according to the norms of the time in which we live. So I eat dead animals because I was brought up to eat dead animals. It seemed like almost everyone did when I was younger, and the tiny minority who didn’t certainly had lots of cheese and eggs. It was normal, and it still is normal, just a bit less so.

It’s not uncommon, in the history of human societies, for things once deemed normal to start being deemed wrong. Sometimes it’s something like homophobia, sometimes it’s something like openly criticising those in power – it depends on the time and the society. Maybe all these vegans are harbingers of such a change. It annoys me because it makes me worry that I’m becoming a victim of history, just like all the animals I’ve eaten.

Dwi’n gofidio yn yr un modd a phwy a ŵyr ble fydda i ar hyd y continwwm yn 2019. Rhaid i mi gyfaddef fy mod i’n gogwyddo mwy at begwn feganiaeth neu lysieuaeth nac un o’r opsiynau arall ar hyn o bryd.

Heaneys

“…y gwirionedd yw bo’ Caerdydd yn methu cystadlu â dinasoedd eraill y DU. Mae’r canllawiau yma, heb os, yn cyfrannu at ac yn dylanwadu ar ganfyddiadau eraill o’r sin fwyd yng Nghaerdydd.”

Dyma beth ysgrifennais i amser yma'r llynedd wrth gymharu safon bwytai Caerdydd gyda dinasoedd arall ym Mhrydain. Does fawr wedi digwydd ers hynny i newid y sefyllfa yma - yn wir, gwaethygu fu hanes y safon. Mae canllawiau Michelin, AA a’r Good Food Guide ar gyfer 2019 yn adlewyrchu hyn.

Mae’r duedd yn amlwg i mi ond diolch byth mae yna eithriadau: tafarn y Heathcock a bwyty Tommy Heaney - y ddau le wedi agor mis Hydref. Caiff dafarn y Heathcock sylw yn fy mlog nesaf ond bwyty Heaneys yw ffocws y blog yma.

Mae coginio Tommy Heaney yn gyfarwydd i nifer ar ôl iddo goginio yng ngheginau Bar 44 a The Great House ym Mhen-y-bont a hefyd ar ôl iddo serennu ar gyfres ddiweddar The Great British Menu. Ar ôl cyfnod o redeg bwyty pop up ac ymgyrch arian torfol llwyddiannus, mae wedi agor ei fwyty ar hen safle Arbennig yn Nhreganna.

Mi ddechreua i gyda’r negyddol. Mae angen gwneud rhywbeth gyda’r ffenestri mawr ar flaen y bwyty. Ar ddiwrnod heulog mae’r haul yn dallu’r cwsmeriaid ac mi oedd hi fel bwyta mewn tŷ gwydr gyda gwres yr haul yn taro fy nghefn. Gyda’r nos, mae’r bwyty wedi’i oleuo fel sbotlamp i bawb sy’n cerdded heibio gael busnesu i weld pwy sydd yno! Byddai ‘manifestation’ syml sy’n gorchuddio traean isaf y ffenestr yn datrys y broblem ‘ma. Mân gŵyn yw hwn yng nghyd-destun fy mhrofiad i.

Mae’r fwydlen yn syml sy’n cynnwys rhestr o blatiau bach o fwyd:

Addawol heb fod yn chwyldroadol oedd y platiau cyntaf gyda’r hwyaden heb ei fygu gormod a’r braster yn toddi yn y geg. Y bara surdoes yn ddigon dymunol a’r menyn marmite hallt sydd wedi profi i fod mor boblogaidd gyda chwsmeriaid.

Yna daeth y wystrysen. Waw. Y wystrysen orau i mi flasu gyda’r afal a’r dil a’r granita yn creu teimlad annisgwyl a phleserus. Byddwn i wrth fy modd yn bwyta dwsin.

Nesa’ oedd y tartare cig eidion gyda betysen wedi’i fygu. Byddai y platiad yma’n well heb y cig. Y madarch a’r betys oedd yn serennu ac mi oedd blas y cig eidion ar goll braidd.

Platiad arall, pysgodyn arall, pleser arall. Monkfish oedd y pysgodyn tro hwn gyda sorbet marchruddygl a chiwcymbr yn ychwanegu blas tyner iawn wnaeth godi’r platiad i fod gyda’r gorau, os nad y gorau'r prynhawn.

Mae’n amlwg bod gan Tommy talent. Mae’r dalent yn dod i’r amlwg pan ei fod yn coginio gyda physgod - does dim rhyfedd i Tommy lwyddo i greu ail bryd orau yng nghystadleuaeth Great British Menu eleni. Mi oedd y pollock a’r penfras yn enghreifftiau arall o’r dalent yma.

Cig oen oedd nesaf gydag ansiofi. Mi oedd hwn yn arbennig o dda gyda’r BBQ yn mygi’r cig rywfaint ac yn creu ‘depth of flavour’ a’r ansiofi yn torri trwy gyfoeth y pryd a hefyd yn darparu rhywbeth hallt ar y plât. Y cig oen yn cystadlu gyda’r monkfish gyda’r gorau os nad y gorau y prynhawn.

O’r ddau bwdin, mi wnaeth y cwstard Earl Grey sefyll allan ond tra iddyn nhw fod yn flasus, y platiau sawrus sydd orau yma.

Pleserus iawn oedd fy mhrofiad cyntaf a dwi yn barod wedi bwco bwrdd i ddychwelyd. Diolch Tommy am ddewis Caerdydd fel lleoliad dy fwyty. Bwytai fel hyn fydd yn codi proffil Caerdydd a does dim amheuaeth taw llwyddiant ysgubol bydd Tommy Heaney yng Nghaerdydd.

http://www.heaneyscardiff.co.uk/index.php
@cardiffheaneys
@heaney16
info@heaneyscardiff.co.uk
02920 341264